ತಪಸ್ಸು

Search This Blog

EXCLUISIVE

Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps

Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps

Comments

ಅಪ್ಪ ನಿನ್ನವಳೇ ನಾ.

ಅಪ್ಪ ನನ್ನಪ್ಪ... ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಬರೆಯಬೇಕೆನಿಸಿತ್ತು.. ಅದೇನೋ ಇಂದು ಕಾಲ ಕೂಡಿ ಬಂದಿದೆ.. ಅದೆಷ್ಟೋ ದಿನಗಳಿಂದ ಮನದೊಳಗೆ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನೆಪ ಬೇಕಿರುತ್ತೆ.. ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ರಸ್ತೆ ದಾಟುವಾಗ ನಿನ್ನ ಕಿರುಬೆರಳೇ ನನ್ನ ಕೈಗಾಸರೆ ಅಪ್ಪ.. ಊರೆಲ್ಲಾ ಒಬ್ಬಳೆ ಸುತ್ತಾಡಿ ಅಭ್ಯಾಸವಿದ್ದರೂ ನೀ ಜೊತೆಗಿರುವಾಗ ಮಾತ್ರ ರಸ್ತೆ ದಾಟಲು ನೀ ಬೇಕೆಬೇಕು.. ನೀ ನಿದ್ದಾಗ ಯಾವುದೋ ದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ಒತ್ತರಿಸಿ ಬರೊ ಭಯ ದೂರದೂಡಲಾಗದು ನನ್ನಲ್ಲಿ.. ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳದಷ್ಟು ಮಾತುಗಳಿವೆ.. ಆದರೂ ಹೇಳುವ ಮಾತು ಒಂದೇ ಒಂದಿದೆ.. ನಿನ್ನೆಲ್ಲಾ ದುಗುಡ-ದುಮ್ಮಾನ, ತೊಳಲಾಟಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಅನುಭವ ಸಾಲುತ್ತಿಲ್ಲ.. ಎಲ್ರಿಗೂ ಪಪ್ಪ ಅಂದ್ರೆ ಪ್ರೀತಿ, ಅಸಡ್ಡೆ, ಎಲ್ಲರ ಅಪ್ಪಂದಿರಿಗೂ ಹಾಡು, ಡ್ಯಾನ್ಸ್, ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತೆ.. ಸಮಯ ಬಂದಾಗ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನೂ ಆಗಬಲ್ಲ.. ತಾಳ್ಮೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ ಸಿಡಿಲಂತೆ ಅಬ್ಬರಿಸಲೂ ಬಲ್ಲ.. ಇದು ಗೊತ್ತಿರೋದಕ್ಕೆ ಗಳಿಗೆಗೊಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪಂಗೆ ಕೇಳಿದ್ರೆ ಕೊಡಿಸ್ತಾರೆ.. ಯಾರಾದ್ರೂ ಹೆದರಿಸಿದ್ರೆ ನನ್ನಪ್ಪಂಗೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ ನೋಡು ಅಂತ ಎಚ್ಚರಿಸ್ತೇವೆ. ಹಾಗೇ ಯಾವುದಾದ್ರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಅಪ್ಪನನ್ನ ನೆನೆದು ನಿಂತಲ್ಲೇ ನಡುಗ್ತೀವಿ ಕೂಡ.. ನನ್ನಪ್ಪ ತುಂಬಾ ಮೃದು... ಅವ್ರನ್ನ ಅಮ್ಮ ಒಬ್ಳೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು... ಅಮ್ಮ ಅಂದ್ರೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಜನ್ರ ಪಾಲಿಗೆ ಮಮತೆಯ ಆಗರ. ...

ಮಾಸದ ಸ್ವಪ್ನ ಗುಹೆ..

ಕಾರ್ಗತ್ತಲು…! ಬೆಳಕಿನ ಹಬ್ಬದಲ್ಲೂ ಕಾಡಿದ ಕನಸು.. ಎಲೆಗಳ ಸಂಧಿಯಿಂದ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದ ಸೂರ್ಯ ಮೆಲ್ಲನೆ ನನ್ನನ್ನು ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಸೂರ್ಯನ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂಧಿಸಿ ಮಲ್ಲಗೆ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟೆ. ಅದೊಂದು ನಾನೆಂದೂ ಕಾಣದ ಜಗತ್ತು.. ಅಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲು ಹಾಗೂ ಬೆಳಕಿನ ನಡುವೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಯುದ್ಧ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ನಸುಕು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೂ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯ ದಾರಿ ಕಂಡೆ. ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನನಗೆ ಎಲ್ಲಿದ್ದೀನಿ ಎಂಬ ಅರಿವು ಬರಲು ಬಹಳ ಸಮಯ ಹಿಡಿಯಿತು. ಕೆಲ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ಎಚ್ಚರಿಸಿಕೊಂಡು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮೇಲೆದ್ದೆ. ಏನು ಮಾಡಬೇಕೊ ತಿಳಿಯದೇ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಾಲಿಗಳು ಸುತ್ತಲೂ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿದವು. ದಾರಿ ಸಾಗಿದಂತೆ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕ ನಿಂತಿದ್ದ ಗಿಡ ಮರಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಎದುರಾದ ಪ್ರಾಣಿ-ಪಕ್ಷಿಗಳು ನನ್ನನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುತ್ತ ಮೌನವಹಿಸಿದ್ದವು ಗೊಂಬೆಗಳಂತೆ. ಹಾದಿಯೂದ್ದಕ್ಕೂ ಗಿಡ-ಮರಗಳೇ ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದವು.. ನಡೆದಷ್ಟು ದೂರ ಮನದಲ್ಲೇನೊ ಭಯ-ಆತಂಕ. ನನ್ನ ಎದೆ ಬಡಿತ ನನಗೇ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಎಷ್ಟು ಸಾಗಿದರೂ ದಾರಿ ಮಾತ್ರ ಸವೆಯಲಿಲ್ಲ. ನಡೆದು ನಡೆದು ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟು ದೂರ ಸಾಗಬೇಕೋ ಎಂಬ ದುಗುಡ-ದುಮ್ಮಾನದಿಂದ ಮುಖ ಸಣ್ಣಗಾಯ್ತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ನಾ ...

ಹೀಗೊಬ್ಬ ಪ್ರೇಮಿ..

ಚಡಪಡಿಕೆ... ತರುವಾಯ, ಕ್ಷೇಮ. ಅವರು, ಅತ್ತ್ಯಾಪ್ತರೂ ಕ್ಷೇಮ ಎಂಬ ಆಶಾ ಭಾವದೊಂದಿಗೆ. ಪ್ಲೀಸ್ ಸಿಗೋಣ.... ಈಗ್ಗೆ... ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಒಬ್ಬರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಬಂದೆ. ನನ್ನ ಅತ್ತ್ಯಾಪ್ತರೊಬ್ಬರು ಅವರಿಗೂ ಅತ್ತ್ಯಾಪ್ತರಾಗಿರುವರು. ಈ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕರು ವಾರದ ಕೆಳಗೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಪರಿಚಯಿಸಲು ಮೊದಲೊಂದೆರಡು ಸಲ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದರೂ ವಿಫಲವಾಗಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿ ಒಂಬತ್ತು ಮೂವತ್ತರ ಸಮಯ ಊಟಕ್ಕೆ ಜೆ.ಪಿ.ನಗರದ ಅಕ್ಕಿ ರೊಟ್ಟಿ-ಕೀಮಾ ಚಪ್ಪರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅತ್ತ್ಯಾಪ್ತರ ಫೋನು ರಿಂಗಣಿಸಿತ್ತು, ಅತ್ತ ಕಡೆಯಿಂದ ಅವರು "ಬನ್ನಿ ಸಿಗೋಣ" ಅಂದ್ರಂತೆ ಅತ್ತ್ಯಾಪ್ತರು ಕೈ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು, ಅವರು ಸಿಗ್ತಾರಂತೆ ಗಾಡಿ ತಿರಗ್ಸಿ ಅಂದ್ರು. ಕಣ್ಣಗಲಿಸಿ ಹ್ಙಾಂ!!, ನನಗೆ ಗಾಬರಿಯಾದಷ್ಟೇ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಆತಂಕದ ಜೊತೆಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಕೌತುಕ ಎದೆಗೊತ್ತುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮುಖಾ-ಮುಖಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಮಾತನಾಡುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಂ? ಹುಂ! ಎಂದು ನಗುಮುಖದೊಂದಿಗೆ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಬೆನ್ನು ತೋರಿಸಿದ್ದೆವು. ಅದೇನೋ?... ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಜಾಗದೆಡೆಗೆ ಗಾಡಿ ಓಡಿದಂತೆಲ್ಲಾ ಮನಸ್ಸು ಭಾರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಸಮಾನ ಮನಸ್ಕರು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸಿಗೊಂದು ಮದ್ದು ಕೊಡಿಸಿದ ಹಾಗೆ. ಅದರಲ್ಲೂ, ಭೇಟಿಯಾಗುವವರು ಕ್ರಿಯಾಶೀಲಿಗರು!. ಚ...

Powered by Blogger

EXCLUISIVE

Comments

Post a Comment